COLUMN
Van een ‘one night stand’ naar een vast dienstverband
“Jullie zien er gelukkig uit. Hoe lang zoenen jullie nu met elkaar?”, dat was mijn vraag tijdens mijn vakantie aan een jong stel tijdens een gezellig groepsdiner. Het antwoord riep bij mij vragen op. We raakten in gesprek over de relatiestadia van tegenwoordig. Ik kom nog uit het tijdperk dat je verkering hebt of niet. Dat is tamelijk achterhaald. Geïnspireerd door dit gesprek sta ik stil bij de relatiestadia en de arbeidsmarkt van nu. Want ja, er valt een parallel waar te nemen.
Om te starten met de ‘one-night stand’. Dit behoeft geen uitleg. Je kunt dit vergelijken met het oriënteren op een mogelijke baan. De markt verkennen. Dit een toevallig (online) gesprek met een onbekende over zijn of haar baan.
De volgende stap is het stadium van ‘friends with benefits’. Dit heeft een voorzichtig terugkerend karakter. Je ziet elkaar een of twee keer per periode en je bent zeker niet exclusief voor elkaar. Ik zie hier een werkrelatie voor me van de oproepkracht. Vrijblijvend en vooral doelmatig.
Dan komen we in de fase van de ‘twarrel’. Dat is de twijfelscharrel. Je ziet potentie in elkaar en het begin wordt gemaakt om interessante gesprekken met elkaar te hebben. Daarna volgt de periode van de ‘scharrel’. Een oude bekende zou ik zeggen. De partijen zien elkaar steeds vaker en naast de interessante gesprekken worden er nu ook gevoelens gedeeld. Als dit goed gaat komen we in de episode van de ‘kwarrel’. De kwaliteitsscharrel. Er gebeurt iets. Je ziet elkaar elke week zonder dat vrienden of ouders op de hoogte zijn. Deze drie stadia van de scharrel zijn wat mij betreft vooral te vergelijken met die van de uitzendkracht in fase A, B en C. In toenemende mate wordt de samenwerking steeds hechter. Met ruimte om elkaar los te laten.
De relatie beweegt. Welke kant gaan we op? Je bent in het stadium van de ‘eventuela’ belandt. Je wordt in de loop der tijd exclusief voor elkaar. Je ziet elkaar meerdere keren per week. Vrienden zijn op de hoogte. En zie hier de gedetacheerde medewerker met zicht op een dienstverband. Het zou zo maar kunnen…
En ja, het gaat goed. De ’prela’ is een feit. De pre relatie inderdaad. Je bent bekend in elkaars omgeving, inclusief ouders. Problemen worden gezamenlijk opgelost, je voelt je geaccepteerd en hebt genoeg tijd voor elkaar. De arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd is gestart. Met nog steeds een einddatum indien een van de partijen dat wenst.
Uiteindelijk ben je doorgegroeid naar het niveau van de ‘rela’. De echte relatie. De status op de sociale media kan worden aangepast. Het is serieus. We gaan voor elkaar. Je doet heel veel samen. Voor de toekomst. Voor onbepaalde tijd. En zie hier: het vaste dienstverband is daar.
Generatie Z geeft zichzelf en de ander de tijd om te zien of het echt iets kan worden. Op relatie- en op werkgebied. Kunnen we nog iets van leren!
Olof Frankfort
Frankfort HRM